Planując własny ogród warto zapoznać się ze stylami ogrodowymi, jakie zostały wypracowane na przestrzeni wieków w różnych regionach świata i w różnych kulturach. Pozwoli to na dokładniejsze określenie własnych preferencji.
Zapraszamy Was do naszej serii artykułów o stylach ogrodowych.
W tym artykule przedstawiamy styl angielski.
Gdy słyszymy o ogrodach angielskich przychodzą nam zazwyczaj na myśl wspaniałe parki krajobrazowe, w których dzika z pozoru natura obraca wniwecz wysiłki planistów i ogrodników. W rzeczywistości pojęcie stylu angielskiego jest bardzo niejednoznaczne, a sam styl charakteryzuje się dużą różnorodnością i bogactwem form, zaś pozorna ?dzikość? angielskich ogrodów wymaga stałych i regularnych zabiegów pielęgnacyjnych. Historia ogrodów angielskich sięga głęboko w przeszłość, niektórzy doszukują się jej początków już w epoce rzymskiego podboju Wysp Brytyjskich. Niemniej prawdziwe bogactwo wzorców tego stylu rozwija się w XVII i XVIII wieku, między innymi w projektach Wiliama Kenta czy Lancelota Browna. Od końca XVIII w. założenia w stylu angielskim rozpowszechniają się w całej Europie. Pojęcie styl angielski w ogrodnictwie obejmuje zarówno rozległe, malownicze parki krajobrazowe, perfekcyjnie naśladujące naturę, jak i romantyczne ogrody, w których znajdziemy sztuczne ruiny, aż po pełne kwiatów ogródki przydomowe, z taką pasją pielęgnowane przez Brytyjczyków a w ich ślad – przez wszystkich miłośników ogrodnictwa.
Mimo tak dużej różnorodności stylu, możliwe jest wyodrębnienie kilku charakterystycznych dla ogrodu angielskiego cech i zasad kompozycyjnych. Można powiedzieć, iż jest to swoista mieszanka stylu formalnego i swobodnego, przy czym proporcje obu ?składników? są rozmaite. Przede wszystkim ogrody angielskie cechuje asymetria, swobodny, nieregularny układ elementów, stylizacja na krajobraz naturalny. Uderzająca jest bujność roślinności i jej pozornie swobodna ekspansja – wpełza ona na ścieżki, wije się po drzewach i murach, wybucha feerią barw. Nieodłącznym atrybutem ogrodu angielskiego są rozłożyste drzewa, często oplecione pajęczyną kwitnących pnączy. Kolorowo kwitnące krzewy oraz barwne plamy rabat kwiatowych tworzą piętrowe kompozycje, kontrastujące z wypielęgnowanymi płaszczyznami perfekcyjnie przystrzyżonych trawników. Aczkolwiek w tym botanicznym chaosie znajdziemy również elementy ?okiełznane?, jak strzyżone obwódki i żywopłoty, kule bukszpanowe czy topiary ? nawet w postaci zwierzęcych figur, wyciętych w cisach. Bardzo często powtarzającym się motywem w ogrodach angielskich są ogrody warzywne i ziołowe, zamknięte w regularnych ramach strzyżonych bukszpanów. Warto pamiętać, że ogród angielski powinien być wkomponowany w otaczający go krajobraz, zatem jego ostateczny kształt zależy w znacznej mierze od terenu, na którym jest zakładany. Tego rodzaju założenia najlepiej komponują się na terenach podmiejskich, bogatych w roślinność, otwartych na łąki i lasy. Idealnym rozwiązaniem jest, gdy płynnie przechodzi on w park, czy łąkę, a granica między dziełem natury i człowieka jest niewidoczna.
Materiały wykorzystywane w ogrodzie angielskim to przede wszystkim drewno, żwir, cegła i kamień ? czyli wyłącznie to, co naturalne, a najlepiej dostępne w okolicy, uzupełnione o żeliwne akcenty (kute furty i bramy, rzeźby, kratki dla pnączy) . Przeważają tu kręte ścieżki o swobodnym przebiegu – ze żwiru, cegły lub kamienia naturalnego, często poprzerastane niskimi roślinami. Charakterystyczne będą niewysokie kamienne murki, porośnięte roślinnością, a także wyższe ceglane mury z przejściami do kolejnych części ogrodu, lub z oknami, przez które można podziwiać panoramę ogrodu. Dla licznych pnączy muszą znaleźć się altanki, pergole i trejaże ? zwykle drewniane lub żeliwne. W ogrodach angielskich często pojawiają się rozmaite elementy wodne, zarówno w postaci fontann, ujęć wody, czy przyściennych źródełek, jak i (wzorowanych na naturalnych) strumyków, kaskad i stawów. Uzupełnieniem takiego ogrodu będą kamienne rzeźby, poidełka dla ptaków, a także nieodzowne donice z bujnymi kompozycjami roślinnymi. Projektując ogród angielski, pamiętajmy iż roślinność powinna tu eksplodować barwami. Należy więc dobrać kwiaty i krzewy tak, aby cieszyły nas swoimi kwiatami od wczesnej wiosny aż do zimy. Najczęściej spotykanymi barwami w ogrodach tego stylu to: róż, fiolet, błękit, biel, czerwień, można jednak puścić wodze fantazji i dodać również inne.
Ze względu na niezwykłe bogactwo i różnorodność, można by w nieskończoność wymieniać gatunki roślin, pojawiających się w ogrodach angielskich. Dobierając rośliny do takiego ogrodu jesteśmy ograniczeni praktycznie tylko warunkami siedliskowymi, no i własną wiedzą. Dlatego też jeśli nie jesteśmy wprawionymi ogrodnikami, warto skorzystać z porady architekta krajobrazu, który pomoże prawidłowo skomponować nam rabaty – o odpowiednio piętrowym układzie i dekoracyjne cały sezon.
Zakładając ogród angielski możemy jednak postawić na pewne gatunki, niemal nieodzowne w tego typu założeniach (nie zapominając, że będą one stanowiły jedynie szkielet kompozycji). W ogrodzie angielskim z pewnością nie może zabraknąć róż ? zarówno na rabatach, jak i rozpiętych na ścianach czy altanach. Z pośród krzewów posadźmy różne gatunki hortensji oraz lawendę, różaneczniki i azalie. Byliny ? takie jak hosty, liliowce, astry bylinowe, irysy, orliki, naparstnice, juki - uzupełnijmy roślinami cebulowymi (tulipanami, narcyzami, liliami, czosnkami ozdobnymi) oraz kępami ozdobnych traw. Z pośród pnączy, obok pnących róż, posadźmy wisterię, powojniki, a w zacienionych miejscach – bluszcz. Pamiętajmy, aby bujną roślinność rabat uzupełniały krzewy i drzewa o naturalnym pokroju, zaś całości towarzyszył nienaganny trawnik. Jak już wspomniałam, częstym elementem ogrodów angielskich są też ogródki ziołowe o charakterze formalnym, nawiązującym do średniowiecznych przyklasztornych herbariów. Regularne kwatery ziół, czy warzyw o fantazyjnych często kształtach, otoczone są w takim herbarium niskimi, strzyżonymi obwódkami z roślin zimozielonych, przeważnie bukszpanu. Przy czym, w przeciwieństwie do parterów w ogrodach formalnych, w angielskim ogrodzie ziołowym zza granicy strzyżonej obwódki wybucha bogactwo wonnych ziół, warzyw o przeróżnych kształtach, oraz towarzyszących im kolorowych kwiatów.
Typowy ogród angielski wymaga dużych nakładów pracy, zwłaszcza jeśli zdecydujemy się na duże powierzchnie rabat bylinowych. Wymagają one licznych zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak podwiązywanie pędów czy usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Wiele z nich wymaga dzielenia co kilka lat, nie są też tak długowieczne jak krzewy. Również trawnik wymaga regularnej i starannej pielęgnacji, aby zasłużył na miano angielskiego trawnika. Możemy jednak zmniejszyć pracochłonność naszego ogrodu, rezygnując z większości bylin na rzecz o wiele mniej wymagających krzewów kwitnących, a pozostawiając jedynie te najmniej kłopotliwe, jak hosta, piwonia czy liliowce. Jeśli dysponujemy dużą działką, możemy też na najodleglejszych jej częściach zastąpić część trawnika łąką kwietną, która nie potrzebuje tak wielu zabiegów pielęgnacyjnych. W ten sposób możemy cieszyć się ogrodem w stylu angielskim, ograniczając ilość niezbędnej w nim pracy. Jeśli pociąga nas romantyka tajemniczych parkowych zakamarków, oraz lubimy prace ogrodowe, stwórzmy swój prywatny “tajemniczy ogród” pełen barw, cichych zakątków i idyllicznych widoków.
Tylkow takim ogrodzie człowiek czuje się naprawdę wolny.
Moj styl to ogrod angielski
Ciekawe artykuliki, fajnie się je czyta. Widzę, że macie pojęcie o tym co robicie. postanowiłam zamówić u Was projekt ogrodu.