Taras o powierzchni 130 m2 przy domu jednorodzinnym wolnostojącym w podmiejskiej miejscowości na obrzeżach Warszawy. Ogród leży na brzegu lasu sosnowego, część posesji jest zalesiona. Właścicielami jest młode małżeństwo. Dom o nowoczesnej, minimalistycznej bryle i taki też charakter miał mieć taras. Inwestor chciał, aby znalazło się tu osłonięte miejsce do medytacji i wypoczynku, oraz część nasłoneczniona, na której zmieszczą się leżaki. Tuż przy domu poprowadzono drewniany pomost, natomiast pozostały teren przeznaczony na taras wysypano żwirem, urozmaiconym rozrzuconymi głazami i minimalistyczną kompozycją roślinną. Zacienione miejsce wypoczynkowe zaprojektowano z boku tarasu, przy bocznym skrzydle domu. Zacieniono go drewnianą ażurową konstrukcją, a od strony sąsiadów dodatkowo osłonięto roślinami w donicach. Duża, regularna powierzchnia żwirowa stanowi łagodne przejście między surową bryłą domu i jego minimalistycznym wystrojem, a bujną zielenią otaczających posesję lasów. Nietuzinkowe lampiony rozrzucone po ogrodzie za dnia wyglądają jak kamienne głazy, zaś po zmroku nadają ogrodowi charakter tajemniczości.
